می روم اما بدان یک سنگ خارا هم خواهد شکست ...

آنچنان که تار و پود قلب من هم از هم گسست...

می روم با زخم های مانده از یک سال سرد...

آن همه برفی که آمد و آشیانه ام را شکست ...

می روم اما نگویی بی وفا بود و نماند...

از هجوم سایه ها دیگر نگاهم خسته شد...

راستی:

یادت نماند از گناه چشم تو

تاول غربت به روی باغ احساسم نشست ...

طرح ویرانم کردنم اما عجیب و ساده است ...

روی جلد خاطراتم دست طوفان بسته است...

عاشقت بودم یادت هست؟؟؟

گفتم دوستت دارم ،گفتی که تو کوچیکی واسه دوست داشتن ...

رفتم تا بزرگ شم ، اما اونقدر بزرگ شدم که

یادم رفت عاشقت هستم !!!!

چه عاشقانه نوشت دکتر شریعتی :

که من تو را دوست دارم

و تو دیگری را

و دیگری دیگری را

و در این میان همه تنهاییم .....